Nadat we dinsdag 11 februari een bovengemiddeld gezellige training hadden, onder de bezielende leiding van ons aller Teunis, werd duidelijk dat er vrijdag 14 (Valentijnsdag) hulp nodig was bij Heren 2. Uit tegen Eemnes was er schromelijk verloren en nu deze club zich te Maartensdijk aan zou dienen had heren 2 spelers te weinig. Hoe serieus de tegenstander genomen moest worden bleek meteen al uit het naveltruitje voor Douwe waarmee zou worden geprobeerd Eemnes uit balans te krijgen. Gelukkig werd hier op het laatst van afgezien. Enkele supporters bleken de beroerdste niet, en Teunis zou fluiten. En zo werd het vrijdag 14 februari: Volleybal is oorlog!

De damesteams op het middenveld maakten zich klaar voor hún wedstrijd. Dat dit altijd met hartslag verhogende muziek gepaard gaat snapt niemand. Een hartslag die bij de toch wat oudere herenteams juist met bètablokkers onder controle gehouden wordt. De heren van Eemnes stapten de Vierstee binnen met een dedain van: Erop en er over. Duidelijk waren de fanatieke blikken; Volleybal is oorlog!

Op de tribune zaten naast Corrie en Evelien (die slim de scheidsrechter nog van een cola-tje voorzag) Jan en Bart (ik zelf dus). In het veld hadden wij als recreanten naast Douwe ook Peter uitgeleend. Klein detail: Ik had een trombone bij me, waarmee ik de fouten van de tegenstander van droevig- en de Salvo-punten van opwekkend geblaas voorzag; Volleybal is oorlog!

Wat voor Eemnes een appeltje -eitje had moeten worden draaide uit op een debacle. De heren van Salvo ’67 kregen namelijk zoveel extra lol in het spelletje dat zelfs Argo Burger even zijn kiespijn vergat. Dat de molenwiekende Douwe bij ons al een intimiderende verschijning is moge helder zijn, Eemnes wist er geen raad mee. Feilloos als vanouds wist Peter (zonder last van de lampen) zich op te werpen als puike spelverdeler. Natuurlijk kwamen er vanuit Eemnes klachten binnen bij de scheids. Over ‘heffen’ door Douwe, en over die toeteraar op de tribune. De scheids bracht de klacht over, waarbij Teunis fijntjes opmerkte dat hij me ook niet kon tegenhouden… Volleybal is oorlog!

Eemnes ging steeds krampachtiger spelen. De verbeten koppen gunden elkaar niks meer, zelfs hun coach schold ze onder het spel de huid vol. De enige die nog lol in het spelletje had was een vrolijk ventje van een jaar of 16 die echt een compliment gegund is vanwege zijn snoeiharde services (-tot Douwe ze begreep en ze scherp pareerde) De heren van Eemnes verloren met 4 tegen 0. Hun bier smaakte niet en hun coach was sowieso nergens meer te zien. Een duidelijke overwinning voor De Recreanten die, normaal wars van het competitie geweld, best te hulp willen schieten. Op welke wijze dan ook. Volleybal is oorlog!

Bart van Gerwen